ऋतु आशिक | साहित्य | चैत्र १५, २०८०
छिमेकीले हामी माथि
दमन माथि दमन थोपरेर
कहिले लिम्पियाधुरा
कहिले कालापानी
कहिले लिपुलेक
हस्तक्षेप डकैती शैलीमा
युद्धस्तरमा बाटो निर्माण गरिरहेका छौ ।
त्यसताका –
चिनियाँ भारतीय युद्धको पटाक्षेपमा
हामीसँग हार गुहार माग्यौ
राष्ट्र निर्माणका वंशहरूबाट
आश्रय दिएका थिए
युद्धमा मार खाएर
हामीसँग आश्रय स्थल मागेका थियौ
तथास्तु राजा महेन्द्रबाट भनिएको थियो ।
यसबेला –
ती आश्रयस्थल आफ्नै बपौती बनाएका छौ ।
हाम्रो भूमि कब्जा गर्दै –
युद्धस्तरमा सडक निर्माण गर्दैछौ
तिम्रो यो घटिया हस्तक्षेपको विरोध गरेका गरेका छौ ।
आऊँ हामी संयुक्त राष्ट्रसंघ गुहारौँ ।
अमेरिकी सरकार !
मुस्ताङ आम नेपालीको स्पन्दन हो ।
अथाह सम्पत्तिको मुहान हो ।
युरोनियम नेपाली भूमिको पहिचान हो ।
हाम्रो मुलुकको अथाह सम्पत्ति हो ।
मुलुक भित्रका झोले नेताहरू रिझाएर
विभिन्न पार्टीका मठाधीशहरू
मुलुकलाई घात प्रतिघात गरिरहेका छन् ।
ती नेताहरूको सम्पत्ति छानविन
युद्धस्तरमा गर्ने छौ
हाम्रो वैभव समृद्धि
हाम्रो पहिचान
तिमी डकैती शैलीमा आएका छौ ।
लाज लाग्दैन अमेरिकी सरकार !
मानव अधिकारको पाठ पढाउँदै हिँड्छौ त ?
तिम्रो यो घृणित हर्कत विरुद्ध
अन्तर्राष्ट्रिय अदालतमा मुद्दा हाल्ने छौ ।
यो कवितामय फरमान हो ।
हो ! संयुक्त राष्ट्रसंघको कार्यालयमा
मुद्दा हाल्ने नै छौ ।
समृद्ध वैभवशाली अथाह सम्पत्ति
डकैती गर्न दिने छैनौ ।
हो ! डकैती गर्न दिने छैनौ
अमेरिकी सरकार !
हामी तिमीसँग युद्ध गर्न गएका छैनौ
मेरो बुद्धको जन्मस्थल भूमिमा
अमेरिकी सैनिक र प्लेनका दस्ताहरू
मेरो भूमिको आकाश माथि किन उदाइ रहन्छौ ?
किन युद्ध आह्वानको परेड खेलिरहेका छौ ।
तिम्रो यो दादागिरी उपस्थितिको
मेरो अन्तस्करण बाटै घृणा गर्छु ।
अमेरिकी सरकार !
तिम्रो आफ्नो घटिया हर्कत
झन्–झन् उफारिरहेका छौ
हाम्रो मुलुकको अथाह सम्पत्ति
हाम्रो वैभवता
तिमीलाई नपच्ने रहेछ ।
हामीलाई थाहा छ ।
हामीसँग युरेनियमको वैभव भण्डार छ ।
हाम्रो संमृद्धिको उज्यालो हो ।
हाम्रो खुशियाली तिमीलाई असह्य पीडा भयो ।
लुट खसौट तिम्रो पैतृक सत्ताको उपज हो ।
हो ! तिमी यसै फर्किँदैनौ ?
तिमीले आफ्ना धुपौरेहरूलाई !
करोड र अरब बाँडेका छौ !
विभिन्न पार्टीका झोले नेताहरूलाई
क्रय / विक्रयमा सामेल गरेका छौ ।
अमेरिकी सरकार !
यो पृथ्वीनारायण जन्मेका देश हो ।
जाई कटक नगर्ने
झिकी कटक नसक्ने
हाम्रो पुर्खाको नासो भूमि हो ।
हामी आफ्नो भूमि माथि
तिम्रा प्लेनहरू किन उडाइ रहन्छौ
हाम्रो भूमिमा कुन उद्देश्यले उडिरहन्छ ?
ती मुस्ताङका युरेनियम क्षेत्रमा
तिम्रा सैनिकहरूका गतिविधिहरू
युरोनियम भण्डार माथि
घात माथि घात गरिरहेका छन् ।
तिम्रो यो हरकतको निन्दा गर्छु ।
अमेरिकी सेना !
मेरो देशको युरेनियम
मेरो देशको वैभवता हो ।
नेपालीको पहिचान हो ।
हाम्रो पैतृक प्रसाद हो
संयुक्त राष्ट्रसंघ
तिमी के हेरिरहेका छौ ।
अमेरिकी दादागिरी विरुद्ध किन बोल्दैनौ ?
अमेरिका मुस्ताङ माथिको उत्खनन् बन्द गर ।
मेरो देशको युरेनियम
मेरो देशको वैभवशाली सम्पत्ति हो ।
मुस्ताङको युरेनियम
मेरो देशको समृद्धशाली ढोका हो ।
अमेरिकी सेना युद्धस्तरमा जसरी आयौ
अब फर्कन ढिलो नगर
युद्धस्तरमा अब तिमी फर्कनु पर्छ ।
२०८० चैत्र ११
तरहरा, इटहरी