एकदिन

सुमन थापा ‘सङ्गम’  |  साहित्य  |  कात्तिक ०१, २०७७

सागरको छातिमा स्नान गरेर 
बतासको मुलायम खुट्किलो टेक्दै 
जो निस्कन्छ आकाशको यात्रामा
उसलाई हरेक दिन भेट्छु, जीवनभरि भेट्छु
र त्यो एकदिन हुन्छ ।

जसै घामको निन्द्रा खुल्छ 
ब्युउँझन्छु म पनि ऊ सङ्गै
हिँड्छु पछि पछि उसकै छाँया बनेर 
अनन्त यात्रा पूरा गरी 
ओर्लन्छु फेरि आजको साँझसङ्गै, सधैँको साँझसङ्गै
र त्यो एकदिन हुन्छ ।

दिन र रातहरुमा 
जीवनका यावत दुर्घटनामा
समयका सुइहरुले
सोधिरहन्छन् मलाई
मेरो जन्मको समय
मेरो मृत्युको समय
तर म तिनैलाई सोध्न चाहन्छु
जीवनको पूर्ण समय
भेट्नसाथ सोध्न चाहन्छु
छुट्ने बेला सोध्न चाहन्छु
र त्यो  एकदिन हुन्छ ।

जीवन कहीँ  सजिलो छ
जीवन कहीँ अप्ठ्यारो  छ
यसकारण कि जीवनको अन्त्य 
कहाँ कुन समय छ थाहै छैन 

त्यो बिहानी छेउ 
जीवनको धुन पहिल्याउँदै
म त्यहाँ आइपुग्नेछु 
त्यो मूलबाटो भेट्न 
भेट्मा रुन्छु या हाँस्छु भन्न सक्दिनँ
जीवनका सारा घटनाहरू
भेटहरु, बिछोडहरु 
उमङ्गहरु, यातनाहरु 
सपनाहरु, बिपनाहरु 
आवाजहरु, मौनताहरु 
सबै जन्मिए मसँगै केही दिनलाई यो संसारमा
र विलय हुनेछ मेरो निम्ति सधैँ सधैँलाई 
म संङ्गै मेरो मृत्युमा ।

जीवनको कुनै एउटा याम फेरि जन्मिनेछ
नयाँ रूपमा
र, दिन, महिना, वर्ष बित्नेछ
हिजोले पछ्याउँदैन
भोलि भेटिँदैन 
त्यो हरेक समय र भोगाई 
समग्रमा वर्तमानको आज
एकदिन हुनेछ ।