खुसी

कैलाशकुमार सिवाकोटी  |  साहित्य  |  असोज ०९, २०७८

बा, आमा हजुरहरुलाई बधाइ छ 
अब पीरलाई बाटो कटाए हुन्छ 
बिलौना र व्यथालाई पठाए हुन्छ 
हो  अब हाँसोलाई समाउनुहोस् 
अलेली भए पनि खुसीसँग रमाउनुहोस् 

वर्षौँ बिते तर पारि गाउँको 
साहिँलो दर्जीको चिलिम ज्यान फिरेन 
उतै खै केले खायो रे !
सात तलाबाट खसेको तल हर्के 
नआउने गरी नै हरायो रे ...!
डल्ली सिल्टिएपछि समयले लामै चक्कर लायो 
पाँच वटा वर्षपछि बाकसमा हड्डीसम्म आयो ।

तपाइँहरुको भाग्य बलेको छ 
आँशुको पहाड ढलेको छ  
उन्मुक्त हाँसो हाँस्नुहोस्, चिच्याउनुहोस्, 
सारालाई खबर गर्नुहोस्, भन्नुहोस्-
हाम्रो छोरा फिर्ता आएको छ । 

छोरा नआउदा जलेको मन 
अब सिञ्चित बनाउनुहोस् 

दुई महिनाभित्रै छोरा हात लागेको छ 
अरुको भाग्यमा नपरेको हाँसो साथ लागेको छ 
फरक यति हो
हिजो बिदाइमा जहाज चढेर 
ऊ पराइ भएको थियो ।  
अविर र मालाले सजिई गएको थियो । 
आज आगमनमा 
ऊ ठूलो बाकसभित्र सुतेर आएको छ । 
हिजैजस्तो अविर र माला पनि लाएको छ । 
खुसी हुनुहोस्, खुसीमा रुनुहोस्
नबोले पनि आफ्नो छोरा पाउनुभएको छ ।