ऋतु आशिक | साहित्य | असार ११, २०७९
देश बाँचिरहेको छ ।
यो अनिश्चितताको भूमरीमा,
हो ! देश भूमरीमा बाँचिरहँदा
देश हारेर बाँचिरहँदा,
म कसरी निदाउन सक्छु ?
सिमानामा छिमेकीले दिनका दिन पिलर लडाउँदै छ ।
सैनिक र प्रहरीहरु यसबेला व्यारेकमा थुनिएका छन् ।
ती ब्यारेकबाट किन निस्कने आदेश पाइरहेका छैनन् ?
पत्रकारहरु झिना मसिना कुरामा अल्मलिएको छन् ।
सूचनाको खडेरी देशभरि परेको छ ।
देशभरि सिमाना जोडिएका जिल्ला–जिल्लाहरुमा
नागरिकता यसबेला आलु भन्दा सस्तो भाउमा बिक्री भइरहेको छ ।
देशमा कालो बादल मडारिरहँदा
सुतेको बहानाबाजी गरिरहेका छन् ।
सरकारको लाली पप र छिमेकीको रासन पानीमा
आफूलाई सुपुर्दगी गरिरहेका छन् ।
देश हारिरहँदा
आफूलाई आत्म तृप्ति हुर्काइरहेका छन् ।
देशद्रोही सरकारको जयगान गाइरहेका छन् ।
म आफैं पत्रकार भएकोमा आफ्नै मुख भरी थुक्न मन लागेको छ ।
मेरो देश हारिरहँदा
म बाँच्नेको कुनै अर्थ छैन ।
हो ! म भन्छु म बाँच्नको कुनै अर्थ छैन ।
म घृणा गर्छु आजको अवस्थित सरकारलाई
म घृणा गर्छु ती गृहमन्त्रीलाई
जो नेपाली जनताको अनुमोदन भएर आएकै होइनन्
म घृणा गर्छु ती न्यायाधीशहरुलाई जो देशको बिरुद्ध फैसला गर्छन् ।
म घृणा गर्छु ती सांसदहरुलाई
देश लुटिरहँदा तिम्रो मौन स्वीकृतिलाई
म घृणा गर्छु आजको कम्युनिष्ट पार्टीको कार्यशैलीलाई
म घृणा गर्छु नेपाली काँग्रेसलाई
देश हारिरहँदा उसको बुझी नसक्नुको मौनतालाई
मैले सुनेको छु नेपाली काँग्रेसको निर्णयमा
लैनचौरको मलजलले हुर्काएको हुन्छ ।
म घृणा गर्छु ती कार्यकर्ताहरुलाई
ती जुनसुकै पार्टीका कार्यकर्ता नै किन नहुन्
देश व्यथामा थलिँदा पनि मौनता पालिरहेका हुन्छन् ।
हाम्रो पुर्खाले आर्जेको थातथलो
हामी आफै प्वाल पारिरहेका छौँ ।
नागरिकताको नाममा हामी आफ्नो देशलाई
इजरायल बनाइरहेका छौ ।
सिक्किम बनाइरहेका छौ ।
फिजीमा रुपान्तरित गरिरहेका छौँ ।
विश्व रंगमञ्चमा हामी पनि कुनै बेला शक्तिशाली थियौँ ।
हामी पनि वैभव शाली थियौँ
शक्तिशाली चीनलाई झुकाएका थियौँ ।
पञ्चायती शासनको चका चौधमा
देश सुरक्षित त थियो ।
कलकारखानाले भरिभराउ त थियो ।
हामी लाखौंको तादात मा विदेशिएका त थिएनौँ नि ?
यसबेला दिनका दिन सयकडौं तादात मा लाशमा रुपान्तरित भएर
रातो बाकसमा फर्किएका त थिएनौं नि ?
मार्क्सवाद प्रतिको मेरो अट लता
मेरो मरणपछि पनि रहनेछ ।
भारतीय नागरिक हुलका हुल बाँधेर नागरिकता थापिरहेका छन् ।
कम्युनिष्ट सरकारको खोल ओढेर
नागरिकता बिक्री गरिरहेको छ ।
देश खाली गरिरहेको छ ।
कता गयो कम्युनिष्ट इमानदारी ?
कम्युनिष्ट सरकारको खोल ओढेर
तिमीले गरेको जालझेलको पोल खुलेको छ ।
कम्युनिष्टको खोल ओढेको सरकार !
म तिमीलाई मनदेखि नै घृणा गर्छु ।
मेरा पुर्खाको यो विरासत
यो माटो यो हावामा मेरो पुर्खाको रगतले सिँचेको छ ।
चन्द्र सूर्य अंकित झण्डामा आफू बेरिएर
पार्टी पार्टीमा झुण्डिएका नेपालीहरुलाई
देशभक्ति स्मरण गराउन
पार्टीभन्दा माथि हुन्छ देशभक्ति
म पटक पटक भन्छु पार्टी भन्दा माथि हुन्छ देशभक्ति
यसैले फेरि एक पटक भन्छु
चन्द्र सूर्य अंकित झण्डामा आफू बेरिएर
म आत्म दाह गरूँ गरूँ लाग्छ ।
मेरो आत्म दाहले तिम्रो देशभक्तिलाई बल्झाउने छ कि !
तिमीमा देशभक्ति भर्न
हो ! मलाई आत्म दाह गरूँ गरूँ लाग्छ !
२०७७ वैशाख २४
विराटनगर